-this page updated on 28oct2010
 

ING BANAL A LUPA
© Neng Maria Teresa M. Evangelista


					
   *ING BANAL A LUPA              
Neng Maria Teresa M. Evangelista
    Agosto, 14, 2009

Indat pamangising ku, king katri malukluk pa,
Matundu man mibie galang king Banal a Lupa,
Ing oras tutuldu ing abak umeng paitipa,
At maglualu na ku kening isip kung payapa.

Pagumasdan larawan, malumbe ya king kaplas,
Melubas ya koronang dapat gintu’t alajas,
Ari de ring Ari, ding sablang biasa at matas ,
Koronang suksuk mapasak akdak nang matalas.

Mata na makasara, pusu na mitmung sugat,
E matulang akakit Balayan nang merinat,
Ding lelangan na menyira marok dang penyapat, 
Anak na magulu, impiernung-sukub mabayat.

Mata ku makamulat karing bage paligid,
Pamilia masaya, masayang ‘ti amamasid,
Bale simpli, kumpletu nukarin man malikid,
Pamilia ligtas sakit, bendisyung e tinipid.

Larawan na pagumasdan pang paulit-ulit, 
Pekamatas yang Ari, aku, anting bulilit,
Karakal na binye, babie ku Pusu na pait,
Degulan nang lugud, mamatawad e pagkait.

Maamu’t malungkut nang lupa tutulung daya,
Alang aramdam a reklamu o dit’ mang kamua,
Aku, king tulu ning pawas kulutun ku lupa,
Ditak a pasakit king kamua agad mamalsa!

Nung king kapalpakan manabu ku man masaldak,
Agad kung ganakan Dios yang mibatang e palak,
Ding labi ku agkas klaru Keya ing marapat,
Nanuman mibie ‘ting aldo bie ing pasalamat.


*Ginale nang MTMME king radyungKapampangan
91.9FM, Setiembri 12, 2009 at king“Spiritual Retreat” 
a meganap king GNC chapel, Disyembri 11, 2009.
       THE HOLY FACE    
 By Maria Teresa M. Evangelista
      August 14, 2009

 Sitting upon my bed, in my morning wake,
 With sleepy eyes, I greet His Holy Face,
 The clock points it’s nearly day-break,
 as prayers in my calm mind take place.

 Sadly examining His sorrowful portrait,
 He’s stripped of a crown of jewels and gold,
 This King of kings, of the wise and great,
 A crown of sharp thorns His head holds.

 His eyes closed, I feel His Heart injured,
 Not happy to see things dirtying His Home,
 His people, His Creation, they had disfigured,
 His children in chaos, in dense hellish-dome.

 My eyes open enjoying things around me,
 Happy to see the abundant joy in my family,
 A simply nice, warm home complete in facility,
 A family free from malady and blest amply.

 Looking at His portrait many, many times more,
 He is the highest King and I, a lowly person,
 He blest me much yet I make His heart sore,
 Because of great Love, He forgives on and on.

 On His sad, serene face I see blood trickles,
 But I hear not words of anger and complain,
 On my face, sweat instantly gives me wrinkles,
 Of scowls and grumbles expressing my pain!

 Whenever in failures, I’m down and lowest,
 I only come to think He’s God yet He suffered,
 With grateful lips, to Him I utter clearest,
 My daily thanks whatever the day has offered.